പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടില് പണിത ക്ഷേത്രമാണിത്. വിഷ്ണുവാണ് ഇവിടത്തെ പ്രതിഷ്ഠ. അതിശയിപ്പിക്കുന്ന വാസ്തുവിദ്യയും കൊത്തുപണികളുമാണ് ഇവിടുത്തെയും പ്രത്യേകത. സമീപപ്രദേശങ്ങളിലൊന്നും വിട്ടാല ക്ഷേത്രത്തിലേതുപോലുള്ള വിസ്മയങ്ങള് കാണാനാകില്ല. തുംഗഭദ്രയുടെ തെക്കന് തീരത്തുതന്നെയാണിതും സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.
ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ തനത് ദ്രാവിഡ വാസ്തുവിദ്യാ രീതിയിലാണ് ക്ഷേത്രനിര്മ്മിതി. ചക്രവര്ത്തി ദേവരായ രണ്ടാമന്റെ കാലത്താണ്രേത ഇത് പണിതുയര്ത്തിയത്. ക്ഷേത്രത്തിലെ തൂണുകളിലും മറ്റുമുള്ള കൊത്തുപണികള് കണ്ട് അതിശയംകൂറാത്ത സഞ്ചാരികളില്ല. സംഗീതം പൊഴിയ്ക്കുന്ന 56 തൂണുകളുള്ള രംഗമണ്ഡപമാണ് ക്ഷേത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ആകര്ഷണം.
ഈ തൂണുകളില് തട്ടുമ്പോള് മനോഹരമായ നാദങ്ങളുതിരും. ഉള്ഭാഗത്തെ ശ്രീകോവിലിലാണ് പ്രതിഷ്ഠകളെല്ലാം ഉള്ളത്. മറ്റൊരു ശ്രീകോവില് പൊതുജനങ്ങള്ക്ക് പ്രവേശിക്കാവുന്നതാണ്. ക്ഷേത്രമുറ്റത്തുള്ള കൂറ്റന് കരിങ്കല് രഥമാണ് മറ്റൊരു വിസ്മയം. ഒട്ടേറെ ഹാളുകളും, തൂണുകളും, കൂടാരങ്ങളുമെല്ലാം ക്ഷേത്രസമുച്ചയത്തിനുള്ളിലുണ്ട്. ഇത് കാണാതെ പോയാല് നഷ്ടമാണെന്നകാര്യം രണ്ടാമതൊന്ന് പറയാനില്ല.